چه کودکانی خودارضائی می کنند ؟

هرچند عامل اصلی خودارضائی در کودکان نامشخص است، ولی یک سری عوامل جنسی و تربیتی در خودارضائی دخیل هستند که در ذیل به برخی از آنها اشاره میشود:

۱) وجود انگل های روده ای
بعضی از کودکان انگل روده ای مثل کرمک دارند .

هنگام شب کرمک از داخل روده به خارج از مقعد حرکت میکند و سبب التهاب و خارش ناحیه مقعد و اطراف دستگاه تناسلی کودکان می شود . کودکان با خارش این ناحیه ، سبب تحریک ناحیه ی تناسلی و احساس لذت میکنند که خود میتواند مقدمه ای جهت شروع خودارضائی شود .

۲) عفونت های ادراری :
کودکان خصوصا دختران ، به علت کوتاهی مجرای ادراری ، مستعد عفونت های ادراری هستند . عفونت باعث التهاب و احساس سوزش و خارش ناحیه ی تناسلی میشود و ممکن است کودکان با خاراندن این ناحیه به احساس لذت برسند . تکرار این مسئله ممکن است ایجاد خودارضائی در کودکان کند .

۳) عدم رعایت بهداشت پس از دفع مدفوع :
کودکان و خصوصا دختران به علت نزدیکی مقعد و قسمت تناسلی در صورتی که پس از دفع مدفوع ، شستشو و نظافت کامل صورت نگیرد ، ممکن است باقیمانده ی مدفوع ، باعث ایجاد التهاب ، سوزش و خارش این ناحیه را فراهم کند .

۴) نوازش های بی مورد و غلط :
بعضی از مادران و بزرگترها برای خنده ی کودکان ، شدیدا آنها را قلقلک میدهند . نوازش زیاده از حد ناحیه ی شکم ، ناحیه ی تناسلی و کشاله ی رانها میتواند ایجاد تحریک ناحیه ی تناسلی و احساس لذت در کودک شود و زمینه را برای شروع خودارضائی فراهم کند .

۵) مالش دادن بدن :
حرکاتی مانند خوابیدن روی شکم و مالیدن خود به زمین یا روی اشیای سخت مثل عروسک ، تشک و بالشت در کودکان امری عادی و معمولی است. هر چند این حرکات بیشتر اتفاقی و جهت سرگرمی و بازی انجام داده میشود ولی در صورت عدم ممانعت والدین و اصطکاک و مالش افراطی ناحیه ی تناسلی، کودکان ممکن است به تحریک جنسی برسند و تشویق به تکرار این کار شوند و نهایتا منجر به خودارضائی شود.

۶) دستکاری آلت تناسلی :
بعضی از کودکان به صورت ناخودآگاه دست در شلوار خود میکنند و دایما با آلت تناسلی خود بازی میکنند . در صورت عدم پیشگیری والدین از این کار، استمرار و دستکاری مکرر آلت تناسلی توسط کودکان ، میتواند باعث تحریک آن ها و خودارضائی شود .

۷) بیماری پوستی و قارچی ناحیه ی تناسلی :
وجود بیماری های پوستی مثل کهیر روی اعضای تناسلی یا وجود ناراحتی ها ی قارچی در ناحیه ی تناسلی ، میتواند ایجاد التهاب و خارش و در صورت عدم درمان و استمرار ، ایجاد خود ارضائی کند .

۸) شست و شوی افراطی ناحیه ی تناسلی :
بعضی از والدین ، خصوصا آنهائی که وسواس دارند ، ممکن است جهت شست و شوی کودکان در دست شوئی یا حمام ، بیش از حد وسواس به خرج دهند .
تماس و لمس بیش از حد دست با آلت تناسلی کودکان ممکن است باعث تحریک جنسی آنان شود .

۹) مواجه شدن با صحنه های جنسی :
کودکانی که شاهد روابط جنسی والدین هستند یا صحنه های مستهجن و زشت جنسی را از طریق دیدن فیلم مشاهده میکنند و همچنین کودکانی که مورد سوء استفاده ی جنسی ، توسط کودکان دیگر یا بزرگسالان قرار میگیرند ، بیشتر مستعد انجام دادن خودارضائی هستند .

۱۰) محرومیت از محبت والدین :
کودکانی که به هر دلیل ، مثل فوت والدین ، جدائی و طلاق ، غیبت های طولانی والدین در منزل ، بیماری های جسمی و روحی شدید آن ها از عاطفه ، عشق و محبت والدین ، خصوصا مهر مادری محروم باشند و منزوی و تنها میشوند . این کودکان ، عشق و محبت را در خود جست و جو میکنند و دچار خود دوستی میشوند و برای تسکین و آرامش خود ، راهی جست و جو میکنند که یکی از این راه ها ، خودارضائی است .

۱۱) کودکان منزوی و تنها :
کودکانی که نتوانند با اجتماع ارتباط برقرار کنند یا نتوانند با کودکان هم سن و سال خود رابطه ی دوستی برقرار کنند و از بازی با دوستان و اسباب بازی های خود ، به لذت و شادی نرسند یا به نوعی هم بازی ندارند ، احساس ناکامی و طرد شدگی و سربار و زائد بودن میکنند و فکر میکنند کسی آن ها را دوست ندارد .
برای اینکه این کودکان ، رنج ناشی از تنهائی را کاهش دهند به دنبال راهی جهت کسب لذت بر می آیند که آسان ترین راه کسب لذت خود ارضائی است .

۱۲) کودکان مضطرب :
کودکانی که به هر دلیل دچار اضطراب جدائی ، اضطراب امتحان ، ترس از مدرسه ، ترس از جمع و انواع فوبیا و ترس های بیمارگونه می شوند ، برای رهائی از این اضطراب ها و ترس ها و رفع تسکین آلام خود ، ممکن است به خودارضائی روی آورند .

۱۳) کودکان عصبی :
کودکانی که با هر مسئله ای ، عصبی و ناگهان دچار انفجار هیجانی میشوند . برای اینکه از زیر بار فشار این هیجان رهائی پیدا کنند ، به گفته ی فروید ، دچار خودارضائی اضطراری میشوند.

منبع : کتاب مسایل جنسی کودکان
دکتر مجتبی امین زاده

حتما ببینید

مصرف “ریتالین” در درمان ADHD:

مصرف “ریتالین” در درمان ADHD: رایج ترین دارو برای کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *