روش صحیح دستور دادن به کودک
دستور دادن :
یکی از موضوعات مهم، روش دستور دادن به کودک است به طوری که کودک آن را به خوبی درک کرده و اجر اکند.دستورهایی که معمولاً موثر واقع نمیشوند دارای یکی از خصوصیات زیر هستند:
دستورهای زنجیره ای: دستورهایی هستند که پشت سرهم به کودک داده میشود و وی توانایی به خاطر سپردن تمام آنها را ندارد. بنابراین برخی از آنها را فراموش کرده و انجام نمیدهد. مانند لباست را بپوش، دندانهایت را مسواک بزن، موهایت را شانه کن، بعد بیا صبحانه بخور.
بهتر است دستورها را به بخشهای کوچکتر تقسیم کرده و هر کدام را به تنهایی از کودک درخواست کرد.
دستورهای مبهم: دستورهایی هستند که برای کودک واضح و روشن نیستند و به خوبی نمیتوانند منظور گوینده را منتقل کنند.
به عنوان مثال هنگامی که ما انتظار داریم، بچه ها بدون درگیری و خشونت باهم بازی کنند و دعوا نکنند ولی فقط به آنها بگوییم: «بچه های خوبی باشید».
در این حالت کودک ممکن است نداند از او چه خواسته شده است و باید چه کار کند که از نظر والدین بچه خوبی باشد؟ این دستورها مبهم میباشند،
بنابراین بهتر است به صورت مشخص و اختصاصی به آنها بگوییم: « با اسباب بازی هایتان باهم و به آرامی بازی کنید».
دستورهای پرسشی: در این گونه دستورها از کودک سوال میشود که آیا دوست دارد که این کار را انجام دهد؟
مثلا «آیا دوست داری که اطاقت را تمیز کنی؟ که ممکن است یک کودک لجباز به راحتی بگوید:
«نه دوست ندارم». در اینگونه دستورها ما به کودک حق انتخاب میدهیم. پس دور از انتظار نیست که او آن را انجام ندهد.
