یادگیری

یادگیری را می توان به عنوان فراگیری رفتارها و اعمال مفید و پسندیده ، و حتی به عنوان کسب رفتارها و اعمال مضر و ناپسند تعریف کرد .

بنا بر تعریف کمبل ( Kimble ) در ۱۹۶۱ یادگیری به فرایند ایجاد تغییر نسبتأ پایدار در توان رفتاری ( Behaivior Potentiality ) که حاصل تجربه ( Expeience ) است گفته می شود و نمی توان آن را به حالت های موقتی بدن مانند آنچه در بیماری ، خستگی ، یا مصرف دارو پدید می آید نسبت داد ( کدیور ، ۱۳۸۳ :ص ۵ )و( السون و هرگنهان ، ۱۳۸۸ :ص ۳۸ )و( سیف ، ۱۳۸۹ :ص ۲۸ ).

از دیدگاه گشتالتی یادگیری عبارت است از بینش حاصل از درک موقعیت یادگیری به عنوان کل یکپارچه و آن هم از طریق کشف روابط میان اجزای تشکیل دهنده موقعیت یادگیری حاصل می شود ( فضلعلی زاده ، ۱۳۸۸ :ص ۱۹ ). بنابر این ، عنصر اصلی یادگیری در روانشناسی گشتالت رسیدن به بینش است ( سیف ، ۱۳۸۹ :ص ۱۴۹ ). همچنین از نظر گشتالت ، یادگیری عبارت است از کسب بینش های جدید یا تغییر در بینش های گذشته است ( شعبانی ، ۱۳۷۱ :ص ۱۱ ). که یادگیری را تنظیم مجدد مفاهیم و تجربه هایی می دانند که به بینش منجر می شود ( کدیور ، ۱۳۸۳ :ص ۹ ).

نظریه های رفتاری عموماً یادگیری را تغییر در رفتار آشکار می دانند . در مقابل ، برای نظریه پردازان شناختی یادگیری کسب و باز سازی ساختارهای شناختی است که از طریق آن اطلاعات پردازش و در حافظه ذخیره می شوند ( سیف ، ۱۳۸۹ :ص ۱۴۸ ).

یادگیری از نظر رفتارگرایانی مانند پاولف ، واتسون ، ثرندایک و اسکینر عبارت است از ایجاد و تقویت رابطه و پیوند بین محرک ( S ) و پاسخ ( R ) در سیستم عصبی انسان می دانند ( شعبانی ، ۱۳۷۱ :ص ۲۴ ).

یادگیری به تغییراتی اطلاق شده است که بر اثر تجربه به دست می آید ( کدیور ، ۱۳۸۳ :ص ۴ ).

حتما ببینید

مصرف “ریتالین” در درمان ADHD:

مصرف “ریتالین” در درمان ADHD: رایج ترین دارو برای کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *