آلفرد آدلر به بیماران اندوهگین خود مى گفت :
هر روز فکر کنید چطور مى توانید یک نفر دیگر را خوشحال کنید .
زیرا اندیشه خوشحال کردن دیگران ما را از تفکر درباره خودمان باز میدارد !
و بزرگترین عامل نگرانى ترس و اندوه اندیشیدن خود است .
شادمانى انسان و شادمانى دیگران به یکدیگر بستگى دارد .
ارسطو به این نوع برخورد ” خودخواهى روشنگرانه ” میگوید .
خیرخواهی، دوستی و عشق ویژگی انسان است .
لازم نیست مصلح اجتماعى باشید که بتوانید دنیاى بهترى بسازید !
بلکه همین که دنیاى خصوصى خودتان را بهتر کنید خدمت بزرگى کرده اید …
برگرفته از کتاب ” طبیعت انسان ”
نوشته ی آلفرد آدلر
