۱۲ گام برای درمان اختلال در خواندن

۱۲ گام برای درمان اختلال در خواندن
«اختلال در خواندن» :
مقدمات درمان افراد دارای اختلالات خواندن
درمان این اختلال‌ها دارای ۱۲ گام و به شرح زیر است.
گام اول – انگیزه درمانگر: اولین گام عشق درمانگر به انسان‌هاست. اگر درمانگر به درجه‌ای از انسان‌دوستی رسیده باشد که موفقیت مراجعه‌کننده را نوعی تکامل و ارتقای روحی برای خودش بداند، از پشتوانه بزرگی برای موفقیت برخوردار است.
گام دوم – داشتن ارتباط خوب: درمانگر باید با ایجاد رابطه بسیار خوب و با استقبالی گرم، پذیرای فرد دارای اختلال خواندن باشد. جملاتی که درمانگر هنگام ملاقات با آنان می‌گوید، حالت چهره و اندام، لحن و تن صدا و… می‌تواند اضطراب‌های آنان را کاهش دهد.
گام سوم – گوش کردن فعال: درمانگر پس از برقراری ارتباط خوب باید از آنان بخواهد علت مراجعه را بیان کنند. وقتی آنان شروع به صحبت می‌کنند، به خوبی به آنها گوش دهد. گوش دادن فعال فقط با گوش صورت نمی‌گیرد بلکه با تمامی بدن صورت می‌گیرد. گوش کردن خوب، شنیدن درست و کامل همان مطلبی است که گوینده در نظر دارد.
گام چهارم – پرسشنامه والدین و مدرسه: در این مرحله لازم است اطلاعات ضروری را از مراجعه کننده و سیستم خانوادگی او به دست آوریم. پس از تکمیل پرسشنامه والدین، به خاطر کسب اطلاعات از اوضاع و اصول مراجعه‌کننده در مدرسه، لازم است پرسشنامه مناسبی برای معلم دانش‌آموز ارسال کنیم.
گام پنجم – هوشبهر: پس از کسب اطلاعات لازم از طریق پرسشنامه باید مطمئن شد کودک عقب‌ماندگی ذهنی ندارد. برای کسب این اطمینان می‌توان از آزمون‌های هوشی استاندارد شده استفاده کرد.
گام ششم – انجام کار گروهی: بهتر است درمان مشکلات یادگیری در مراکز راهنمایی و مشاوره متشکل از گروهی از تخصص‌های مختلف صورت گیرد. در این گروه باید روانپزشک، متخصص مغز و اعصاب، متخصص روانسنج، گفتاردرمانگر، شنوایی سنج، بینایی‌سنج، مشاور روانشناس بالینی، مددکار اجتماعی، روانشناس تربیتی و متخصص درمان اختلالات یادگیری حضور داشته باشند و برنامه درمانی با تأیید همه اعضای گروه طراحی شود.
گام هفتم – مصاحبه با درمانجو: درمانگر باید سعی داشته باشد با درمانجو رابطه حسنه‌ای برقرار کند. غالب درمانجویان مختل در یادگیری، ممکن است خودپنداره ضعیفی داشته باشند، یعنی مشکل یادگیری آنان و اظهارنظر‌های نامناسب اطرافیان، عزت نفس‌شان را کاهش داده باشد یا از برچسب خوردن هراس داشته باشند به همین دلیل درمانگر پس از سلام و احوالپرسی صمیمانه و برقراری ارتباط باید سعی کند محاسن و نقاط قدرت و توانمندی‌های درمانجو را بیان کند.
گام هشتم – تعیین متن برای آزمون و سنجش خواندن: برای ارزیابی و سنجش میزان توانایی خواندن و در نتیجه میزان مشکل یادگیری در خواندن باید دو متن از کتاب فارسی دانش‌آموزان تهیه شود. انتخاب متن به میزان درس‌های تدریس شده در پایه‌ای که دانش‌آموز تحصیل می‌کند بستگی دارد.
گام نهم – سنجش و تشخیص: در این مرحله، درمانگر برای تشخیص و طراحی درمان به میزان و معیاری نیاز دارد که چگونگی و کمیت مشکل دانش‌آموز را مشخص کند. در واقع این بخش دقیق‌ترین بخش مربوط به کار درمان است، زیرا طراحی برنامه درمان با عنایت به این تشخیص‌گذاری صورت می‌گیرد.
گام دهم – طراحی برنامه درمان: با تشخیص علل اختلال گام بسیار مهمی برای درمان برداشته شده است. پس از مشخص کردن نوع و میزان مشکلات تعدادی از افراد دارای مشکلات خواندن مشخص می‌شود که آنان یکدست نیستند و برای هر کدام باید برنامه درمانی ویژه‌ای تدارک دید.
گام یازدهم – تهیه امکانات برای درمان: در این مرحله ابزار و شرایط لازم برای درمان فراهم می‌شود. وسایل درمان باید بسیار ساده، ابتدایی و قابل دسترس باشد تا کودک در خانه نیز بتواند از آنها استفاده کند.
گام دوازدهم – ارائه اطلاعات به والدین و کتاب درمانی: پس از طرح برنامه درمانی لازم است وضعیت دانش‌آموز و مشکلات آموزشی که دارد به اطلاع والدینش برسد. از کتاب درمانی نیز می‌توان برای دانش‌آموزان و درمانجویان استفاده کرد.
پس از پیمودن دوازده گام، نوع مشکلات دانش‌آموزان در خواندن مشخص می‌شود و درمانگر دیدگاه روشنی برای درمان به دست می‌آورد. در پایان می‌توان گفت اگر نظام عصبی در طول زندگی کودک مراحل رشد طبیعی خود را طی ‌کند کودک دچار مشکل یادگیری نخواهد بود و چنانچه کودکان مراحل رشد و تشکل عصبی را که بر اثر تعامل بین فرد و جهان خارج است به خوبی طی کنند، در یادگیری دچار مشکل نخواهند شد.